Hoe alles begon….

1971. het was stil op straat

De carnavalsdagen dreigden in Schlennich voorbij te gaan zonder dat iemand er iets van merkte. Dat de jeugd destijds ook niet stilzat, bleek wel uit het feit dat ze heel graag iets wilden organiseren. De achtertuin bij Lei Simons was destijds een plaats waar menige woensdagmiddag doorgebracht werd. Het was dan ook daar dat de jeugd met het idee kwam om de koe dan maar zelf bij de horens te vatten. Er werd van alles bedacht waardoor het carnaval niet zomaar, zonder enige activiteit, zonder enig vertier en plezier voorbij zou gaan. Het bekende spreekwoord “Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst…” heeft dus wel degelijk een fikse kern van waarheid in zich.

In ons geval heeft de toenmalige jeugd zelf voor die toekomst gezorgd. Al dat enthousiasme, al die actiebereidheid vroeg wel om een bepaalde mate van leiding. Enkele van de ouders, Lei Simons, Leo Dodemont en Fer Wouters, geassisteerd door hun eegaas waren maar al te bereid om deze taak op zich te nemen. Een geschikte locatie voor een heuse carnavalszitting werd naarstig gezocht. Het kelderke bij pastoor Crombach, nu het onderkomen van het kerkmuseum bleek uitermate geschikt. Enkele van de kinderen trokken de stoute schoenen aan en verzorgden een optreden, denk bijvoorbeeld maar aan Annemie Dodemont die door haar “wietzen” de eerste buut neerzette. Anderen zorgden m.b.v. kartonnen platen en waterverf voor een gepaste carnavalssfeer in het kelderke. Met behulp van een platenspeler werd voor de nodige muzikale omlijsting gezorgd. Enkele flessen limonade zorgden voor de vereiste verkoeling. Gelijk werd ook gedacht aan een echte optocht. Een optocht zonder prins en prinses was echter niet voorstelbaar, dus volgde een verkiezing met als resultaat prins John Simons en prinses Francie van de Gaar. Ten einde deze optocht enigszins te kunnen financieren werd een collecte gehouden die circa 90 gulden (iets meer dan 40 euro) opleverde. Het grootste gedeelte hiervan werd gebruikt voor de noodzakelijke materialen voor de bouw van de eerste ‘prinsenwagen’. De prinsenwagen, een fraai versierd melkkarretje, dat ondanks het heuvelachtig parcours met heuse ‘childpower’ voortbewogen werd. De opstelling van de optocht vond plaats bij de kerk, waarna eerst de Hees, de Grensweg en daarna de Dorpsstraat werden aangedaan. Bij de opstelling bleek al dat er van de zijde van de jeugd heel veel belangstelling was voor carnaval. Beutenaken, Heijenrath en Schilberg waren goed vertegenwoordigd. Alle jeugdige deelnemers waren fraai verkleed. Wagentjes in de vorm van versierde karretjes of appelkisten met wieltjes ontbraken ook niet. Na de ontbinding van de optocht werd het resterende bedrag van de collecte gespendeerd aan een tweetal verdiende rondjes voor de deelnemers in het café van Giel van de Gaar (De la Frontiere), waarbij het ontstane te kort door Lei, Leo en Fer voldaan is. Ook toen werd na deze eerste prille optocht nog lang nagepraat, gezongen en gesprongen. We mogen dus wel concluderen, dat de fundering voor een echte jeugdcarnaval in Schlennich door de jeugd zelf is gelegd, onder de spontane medewerking en leiding van Lei, Leo en Fer.

En toen ging ’t verder….

De enthousiaste aanpak van de jeugd in 1971 had tot gevolg dat nog enkele andere volwassenen zich geroepen voelden om dit unieke begin verder te motiveren en in goede banen te leiden. Nick Lennarts (oud prins Nick I) was een van hen. Zijn bevinding was dan ook “prachtig zoals dit gelopen is, hier moeten we meer van maken …” Door hem werden enkele leden van de voormalige jeugdbeweging, Henk van Empel en Els Spronck-Vermeeren, benaderd en bereid gevonden om mee te werken aan het organiseren van de carnavalsactiviteiten. Jacques Knoppen werd bereid gevonden de kinderen via de school te motiveren om deel te nemen aan het carnavalsgebeuren en waar nodig een helpende hand toe te steken. In Slenaken kon dus gesproken worden van het begin van een heus comité voor het jeugdcarnaval.

Doel van het comité:

- Het organiseren van een kindercarnavalszitting in de zaal “Berg en Dal”, een zitting voor en door de kinderen van Slenaken

- De kinderen aan te sporen om in zo groot mogelijke getale deel te nemen aan de optocht op carnavalsdinsdag

Dit slaagde het eerste jaar wonderwel en was dan ook motivatie genoeg voor het oprichten van een echte jeugdraad van elf. Het enthousiasme groeide en groeide. Maar, wat was een carnavalsvereniging zonder naam? Een pakkende, veelzeggende en eigenzinnige naamgeving zou voor een vereniging van en voor de jeugd, zelf met de nodige groeistuipen gezegend, op zijn plaats zijn. Wie o wie zou met dat lumineuze idee komen…. Thea Franssen bracht licht in de duisternis, zij stelde de naam voor die de vereniging nu nog draagt en naar wij hopen nog lang zal dragen: “de Durchdrieverkes”. Een naam die vastberadenheid, standvastigheid en het jeugdige karakter van de club in groei duidelijk benadrukte. De volgende wens van het comité kwam in het seizoen 1975-1976 in vervulling. Slenaken had weer een echte prins, Prins Theo I (Theo Heijnens). Het jaar daarop werd het prinselijk gevolg gecompleteerd, naast Prins Roger I (Beentjes) stond Slenakens eerste jeugdprinses Karin Gillissen. Vanaf dat moment heersten tijdens het carnaval een prins en prinses over Slenaken.

De zittingen groeiden in originaliteit. Met de hulp van ouders en comité leden werden de ideeën, die meestal door de kinderen geopperd werden, uitgewerkt en op steeds professionelere wijze door de kinderen ten tonele gebracht. Zoals zo vaak, kon dit echter niet eeuwig doorgaan en werd na circa zes jaar de kwaliteit van de optredens enigszins minder. Teveel playback, te weinig “live” optredens zoals een buut en clowns. Voor het comité genoeg reden om de handen in elkaar te slaan en een en ander grondig aan te pakken. In de jaren dat J.C.V. de Durchdrieverkes ondertussen bestond hadden kleine wisselingen in het ledenbestand van het comité plaatsgevonden. Steeds echter bestond dit uit circa 7 personen. Door de toenemende wens naar betere optredens werd besloten het comité uit te breiden naar circa 11 personen, die als voornaamste taak het verzorgen van optredens, samen met de kinderen, zouden krijgen. Optredens, die zo origineel en carnavalesk mogelijk moesten zijn. Een van deze, destijds eenmalige, optredens is uitgegroeid tot onze eigen niet meer weg te denken, dansgroep. Een dansgroep, die het hele jaar door de nodige aandacht vergde. Reden genoeg om het comité nog maar eens uit te breiden met enkele mensen die hun aandacht vooral hierop zouden richten. Gevolg …. Een jeugdcarnavals-comité, 13 man sterk! Door deze groei ontstond ook een toenemende wens naar enige lijn en duidelijkheid in de organisatie van J.C.V. de Durchdrieverkes. In 1980 was het dan ook zover, een huishoudelijk reglement werd opgesteld waarin ook een nieuwe taakverdeling werd vastgelegd. Nick Lennarts, tot dan voorzitter-secretaris-penningmeester-timmerman-schilder enz. werd de man van het woord, oftewel de voorzitter, Theo Wolfs werd de man van de pen, de secretaris. Frits Leunissen beheerde in het vervolg de broodnodige “pfennige” en Els Spronck maakte als vierde lid het kwartet van het dagelijks bestuur compleet. Dit alles kreeg een officiële tint in 1983, op 23 maart zorgde notaris Pijls in ruil voor een Limburgse vlaai ervoor dat de Stichting Jeugdcarnaval de Durchdrieverkes een feit werd.

In 1984 was het dan zover…. J.C.V. de Durchdrieverkes bestond 11 jaar, een feit dat een feestelijk tintje verdiende. Na een drukbezochte receptie was een speciale zitting georganiseerd. Waarin alleen professionele artiesten met succes optraden. De heren comité leden lieten de kans echter ook niet onbenut om hun kunnen op dansgebied ten tonele te brengen, gevolg…. Nogal zwaarlijvige maar kolderieke prima ballerina’s die de bühne danig in trilling brachten, sindsdien weten wij in Slenaken dat 5 op de schaal van Richter heel “natuurlijke”oorzaken kan hebben. De eerst 11 jaar zaten erop, op naar de volgende….!

Het Durchdrieverke wordt ouder

Sinds de eerste gemeentelijke herindeling vormde Slenaken een van de zeven heerlijkheden van de gemeente Wittem. Na een voorzichtige aanloop waren nauwe banden ontstaan met de carnavalsverenigingen in het Wittemse. Dat J.C.V. de Durchdrieverkes als enige jeugdcarnavalsvereniging deel uitmaakte van de G.K.G.W. de Gezamenlijke Karnaval Gemeente Wittem, mag best opgemerkt worden. De comité leden zorgden van begin af aan er voor dat Slenaken ieder jaar goed vertegenwoordigd was bij de proclamatie van de gemeenteprins en de sleuteloverdracht in het gemeentehuis van Mechelen. Onze prins, prinses en hun gevolg bezochten jaarlijks een der jeugdzittingen in de Wittemse kerkdorpen. De gemeenteprins met zijn grote gevolg was ieder jaar weer aanwezig op onze jeugdzitting.

Ondanks deze band met de zusterverenigingen in de gemeente Wittem bleef voor ons, J.C.V. de Durchdrieverkes, een hoofddoel voor ogen, namelijk een eerlijke en echte carnaval door onze jeugd, voor heel Slenaken. Het feit dat zoveel inwoners van elke leeftijd deelnamen aan de optocht, in prachtig uitgedoste groepen, als kolderieke einzelgänger, met echte themawagens, gaf aan dat carnaval in Slenaken leefde. De jeugdcarnavalsvereniging had nu al een tijdje een naam, een echt embleem ontbrak echter nog. Een heuse competitie in 1987 leverde een aantal zeer fraaie ontwerpen op, allen van onze eigen jeugd. In een ontwerp konden de Durchdrieverkes zich direct vinden, geïnspireerd op BamBam van de Flintstones, vertolkte dit de ware aard van de vereniging. Het embleem werd ontworpen door Leonne van de Gaar en Frits omschreef dit op welhaast dichterlijke wijze:

Unne klinge mit veul deugd....

Met op de uschte plaatsch zien jeugd...

Hat vur zieng bestoansrechte...

Hiel lang motte vechte....

Op veut va groete moat...

Begoaf e zich op stroat...

Schtolz rechtop loapend...

En zich veural ing beter toekomst hoapend...

Noe, ohne natte luier en gans rap...

Mit op d'r kop in narrekap...

Is e al die joare va zie leave...

Ummer der klinge va toen gebleave...

E liek ondertussche...

Gemutlich in zie kusse...

Mit e ow wat niks ontgeet...

Kiekt e schtiekum wat zich deed...

Zoe wie heje noe is beschreave...

Wead os neet zoe mer gegeave...

Met mit e bietje Druchdrieve...

Zal ver ummer zoe blieve!

Uit voorgaande mag ondertussen duidelijk blijken dat steeds meer gesproken werd over jeugd en steeds minder over kinderen. Bezoekers van de zittingen zal dit direct opgevallen zijn. In de loop der tijd is ook steeds meer de "oudere"jeugd actief gaan deelnemen. De jonkheid was jaarlijks goed vertegenwoordigd met een optreden van eigen makelij.

Het gaat maar verder

In 1995 bestonden de Durchdrieverkes 22 jaar (2 x 11).

Weer werd een drukbezochte receptie georganiseerd waarbij voor twee jubilarissen van het eerste uur in het zonnetje gezet werden. Nick Lennarts en Els Spronck die ook 22 jaar lid waren.

Dit werd mede bekrachtigd door een officiële onderscheiding van de BCL (de Bond van Carnavalsverenigingen in Limburg). En Rosie werd daarbij ook niet vergeten. 11 jaar lang had zij met een tomeloze inzet voor de financiën zorg gedragen. Als penningmeester wist zij op “meesterlijke” wijze de touwtjes aan elkaar te knopen.

Onder begeleiding van eigen muziek kwamen oud prinsen en prinsessen het comité en de jubilarissen feliciteren. Oud prins Edward deed namens hen het woord en overhandigde de voorzitter een (goed gevulde) “Poet”. Namens de jubilarissen kwam Els Spronck-Vermeeren met een verrassing voor alle comité leden en wel in de vorm van een –door haar ontworpen en vervaardigde- bronzen Durchdrieverke.

Enkele van de comité leden konden dit heugelijke feit niet voorbij laten gaan en zorgden voor een op zijn zachtst uitgedrukt hilarisch optreden als Durchdrieverke. Dat wil zeggen, uitgedost met alleen een overmaatse pamper en driepunter en een dusdanig perfect gezongen stukje muziek (het orkest wist er helemaal geen raad mee) dat de handen wel op elkaar moesten. Wij weten nu nog steeds niet of dit uit lof of uit medelijden was…

De jubileumzitting, die de dag daarop volgde werd afgetrapt door onze eigen dansgroep met een spetterende gardedans. Optredens van Berb en Gradus, Beppie Kraft, Brikske en Jeanetteke en Frans Theunisz volgden. Ook de Jonkheid was present met een fantastische parodie. De comité leden en enkele van de vaste helpers traden als laatste op. Een onverwachte combinatie van Klompendans en Franse Can-Can was het resultaat.

Onze eigen Mergellandkapel verzorgde tijdens de gehele zitting de muzikale ondersteuning.

Een uitermate geslaagd jubileumfeest.

And on we go….

Het 22 jarig jubileum was geen reden om op onze lauweren te rusten. In de volgende jaren werden steeds weer geslaagde zittingen gepresenteerd en konden we terugzien op geslaagde carnavalsdagen in Schlennich.

Opvallend was, dat steeds oudere “jeugd” (en neem dit wel heel breed) aan de zitting mee ging doen. Soms werden tijdens een zitting snode plannen gesmeed en beloften gedaan, die het jaar daarop met veel bravoure werden gebracht. Een heel mooie ontwikkeling.

In 2000 volgde de gemeentelijke herindeling en werd Schlennich deel van Gulpen-Wittem. De sleuteloverdracht op carnavalszaterdag vond vanaf dat moment in Gulpen plaats.

2000 was ook het jaar van het 22 jarig jubileum van de dansgroep. Op zondag 26 november 2000 is een dansmiddag georganiseerd. Hierbij zijn de huidige leden van de dansgroep en de begeleiding natuurlijk in het zonnetje gezet.

Het jaar 2001 was voor de Durchdrieverkes ook bijzonder. Nick Lennarts, voor de laatste keer nog voorzitter en presentator, mocht de zitting niet openen. Onze “mister carnaval” werd onder begeleiding van 2 lieftallige dames (de Reneetjes) over een rode loper naar de bühne geleid. Een zware delegatie van de gemeente Gulpen-Wittem onder leiding van plaatsvervangend burgemeester Nuytens wachtte hem op en overhandigde aan onze Nick de gemeentepenning van Gulpen-Wittem, vooral voor zijn tomeloze inzet voor de Durchdrieverkes.

De voorzittershamer is inmiddels overgenomen door René Grooten. René zorgt ook ervoor dat de Durchdrieverkes zowel in als buiten Schlennich met veel elan worden gepresenteerd.

2004 werd een jaar waaraan wij minder fijne herinneringen houden. Het veel te vroege overlijden van Nick Lennarts was een zware slag voor de Durchdrieverkes en de Schlennicher gemeenschap. Carnaval in Schlennich zal nooit meer hetzelfde zijn zonder zijn dreikräftig alaaf…

Het Durchdrieverke maakt moeilijke tijden door. Als vechtertje zal het zich ook hier doorheen moeten worstelen. En dat lukt ook met een grandioos 33-jarig jubileum!

Het jubileumjaar van de Durchdrieverkes begon de 11^e van de 11^e met een mis waarin de nieuwe steken (oftewel mutsen) van de bestuursleden van de Durchdrieverkes gezegend werden. Na afloop was een gezellige avond bij café Boonaparte, waar een DJ zorgde voor de passende carnavalsmuziek en waar om 23.11 uur de comitéleden hun medailles weer mochten omhangen. En dan het jubileumweekend. 17 November begint voorzitter René Grooten om 19.45 uur in een nog niet volle zaal met een terugblik op de historie van de Durchdrieverkes. Speciale aandacht was er voor Nick Lennarts, die als oprichter, voorzitter en later erevoorzitter een duidelijke stempel op de vereniging heeft gezet. Zonder hem was de vereniging niet uitgegroeid tot wat ze nu is en ook dit 33 jarig jubileum mogen we mede dank zij hem vieren. Daarnaast werden de jubilarissen in het zonnetje gezet. Allereerst Henk van Empel, medeoprichter en die ondanks zijn andere drukke werkzaamheden ieder jaar meehelpt aan de proclamatie. Dan Els Spronck, medeoprichter en lid van het dagelijks bestuur. Els zorgt sinds jaar en dag voor een optreden van de allerkleinsten op onze jeugdzitting. Als laatste Rosie Lustermans al weer 22 jaar bestuurslid van de Durchdrieverkes, penningmeester en dus ook lid van het dagelijks bestuur. De jubilerende bestuursleden verrasten de overigen leden met nieuwe sjaals met het embleem van de Durchdrieverkes. De voorzitter opende de jubileumzitting op 18 november in een volle zaal. Als eerste optreden kwam een dans van onze eigen dansmarietjes. Daarna stond Limbo Express op de planken. Hub en Erwin brachten de stemming goed op dreef. Gilbert Petit had daarna met zijn vertolking van de “allochtoon” de zaal helemaal in zijn greep. Hij kreeg het zelfs zover dat voorzitter René Grooten de lambada danste. Na iedere artiest was er een nieuwe dans van onze dansgroep. En dan Beppie Kraft. Een bekende in de Schlennichse fanfarezaal. Zij bracht het publiek tot aan het kookpunt. Naast haar bekende liedjes bracht ze als extra toegift haar laatste nieuwe nummer. En dan een heel speciale dans van dansmarietjes, die zullen we maar zeggen al in de “VUT” zitten. Bijeengetrommeld van heinde en ver en met slechts enkele weken training brachten ze een grandioze garde- en showdans ten tonele. Dit was zo”n succes dat het publiek hen niet liet vertrekken alvorens ze deze dans nog een twee keer uitvoerden. Sjwats Wies bracht met de typetjes Mimi en Clara de zaal opnieuw tot aan het kookpunt, waarna de Zinzeltaler met hun vertolking van bekende kölsche liedjes de stemming goed op peil konden houden. De Zoepnaze, daarna, hadden zo’n plezier in het spelen voor de uitzinnige menigte dat de voorzitter hen moest stoppen, zodat het orkest van de avond, Green Oak, ook nog enkele nummers kon spelen. Mede dank zij de geluidsinstallatie van Frank Bessems was deze zitting een super afsluiting van een geweldig jubileumweekend.

In de jaren daarna werden zowel onze voorzitter René Grooten, alsook Els Spronck onderscheidden met een Koninklijke orde. Niet alleen wij Durchdrieverkes waarderen hun enthousiasme en inzet voor onze vereniging.

Sinds 2013 heeft Slenaken geen basisschool meer. Hierdoor zullen we, niet alleen het bestuur van J.C.V. de Durchdrieverkes, maar de hele bevolking van Slenaken, extra ons best moeten doen om de carnaval in Slenaken levend te houden.

Contact

JCV De Durchdrieverkes
Engelsdalstraat 24
6277 NG Slenaken

Tel.: 043 - 457 36 13

Webmaster

Heeft u leuke foto's of andere leuke items voor op de site?

Neem dan contact op met onze webmaster:

Deze website is mogelijk gemaakt door Orchis ICT Solutions